Dzień Papieski obchodzony jest od 2001 roku, zawsze w niedzielę poprzedzającą rocznicę wyboru Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Obchody te przebiegają w czterech wymiarach: intelektualnym, duchowym, artystycznym i charytatywnym. Zawsze towarzyszy nam inne hasło. W tym roku brzmi ono: „Jan Paweł II – Ewangelia starości i cierpienia”
Jan Paweł II był jednym z najbardziej znanych pacjentów na świecie, którego chorobę śledził cały świat. Poliklinikę Gemelli, w której w czasie swego pontyfikatu przebywał dziewięć razy, sam nazywał ,,trzecim Watykanem”. Publiczne przeżywanie choroby a także starości, niewątpliwie stały się jednym z najbardziej zapamiętanych symboli pontyfikatu Papieża Polaka. Śledzone ,,na żywo” przez kilkaset milionów ludzi na całym świecie cierpienie papieża wciąż pozostaje głęboką nauką i wymownym świadectwem człowieczeństwa.
,,Na moim przykładzie chciałbym pokazać, jak przyjmować cierpienie (..) Przybywam, jako pielgrzym prawdy i nadziei do sanktuarium św. Łazarza. Przybywam, aby moim własnym ciałem świadczyć o znaczeniu i sensie bólu, gdy go przyjmujemy z zaufaniem, zbliżając się do Boga bogatego w miłosierdzie (…) człowiek powinien się czuć wezwany, aby świadczyć miłość w bólu”– słowa te Jan Paweł II wypowiedział do ludzi trędowatych na Kubie w styczniu 1998 roku.
Jan Paweł II uczył nas, że pomoc drugiemu człowiekowi jest naszym obowiązkiem. Świadczy o człowieczeństwie i wynika z czwartego przykazania „Czcij ojca swego i matkę swoją”. Tak naprawdę nie ma życia bez cierpienia. Czasami jest ono wynikiem grzechu, ale bywa niezawinione. Papież mówi, że cierpienie jest czymś złym, ale chodzi o to, aby nie skupiać się na nim samym lecz ofiarować je w dowolnej intencji. W ten sposób solidaryzujemy się z cierpiącym Jezusem.